Mi profesora de holandés, Anneloes Schoenmakers, y yo hemos traducido por placer estos poemas de la escritora Ellen Deckwitz, recogidos en su libro De blanke gave (2015).
Primer salmo del agua / Eerste Waterpsalm
Resuella el camión al precipitarse. Pezuñitas que raspan el suelo. Todos los animales que tus ancestros enjaezaron a sus arados. Todos los animales que tus ancestros se comieron hasta que fueron fértiles. El padre dice que el diablo lleva pezuñas, y el camión se balancea. De vez en cuando uno muge suavemente. Ellos no saben que se marchan. Deben sentirse más seguros que yo. El padre a menudo reza ante sus patatas con carne. Le gusta tener un salmo elegido y ama a Noé. Lleva a los animales hacia un lugar donde nada fluye.
Gejaagd snuift de vrachtwagen. Hoefjes, schrapend over de bodem. Allemaal dieren die je voorouders voor hun ploegen spanden. Allemaal dieren die je voorouders aten tot ze vruchtbaar waren. De vader zegt dat de duivel hoeven draagt, en de wagen wiegt. af en toe loeit er eentje zacht. Zij weten niet dat ze weggaan. Zij moeten zich veiliger voelen dan ik. De vader bidt vaak voor zijn aardappels met vlees. Hij heeft vooraf graag een citaat en houdt van Noach. Met de dieren naar een plek waar niets meer vloeit.
Segundo salmo del agua / Tweede waterpsalm
Metíamos todo un continente en un contenedor. Ya flota por allí un segundo barco con racimos de botes salvavidas. El motor ruge. Un hombre nada con un megáfono. Debajo de nosotros, la mancha de aceite se extiende lánguida como una promesa. Un charco oscuro, sinuoso. Lleno de arco-iris rebosantes.
Een heel continent propten we in een container. Daar dobbert al een tweede schip met trosjes reddingsboten. De motor bonkt. Er zwemt een man met megafoon. Onder ons verspreidt de olievlek zich loom als een belofte. Een donkere plas, kronkelend. Vol krioelende regenbogen.