Anneloes Schoenmakers, mi profesora de holandés, ha traducido a su lengua y a la lengua de mi padre y abuelos y el primer poema de La revolución exquisita (La Bella Varsovia, 2022). Quedo satisfecho y agradecido por su enorme esfuerzo y dedicación.
Anneloes Schoenmakers, mijn docent Nederlands, heeft het eerste gedicht uit La revolución exquisita (De beeldschone revolutie. La Bella Varsovia, 2022) vertaald naar haar moedertaal en de taal van mijn vader en opa’s. Ik voel mij dankbaar en tevreden voor haar enorme toewijding en inzet.
Manifiesto – Het manifest
I
Una revolución comienza cada día
y siempre nos parece
inaplazable.
¡Ayer ardían todas las catedrales de Francia!
Een revolutie begint elke dag
en steeds lijkt het ons
onuitstelbaar.
Gisteren brandden alle kathedralen van Frankrijk!
II
Se difunden mensajes algo contradictorios.
Hay quien levanta sus manos con escándalo.
Quiero deciros algo: en realidad
tampoco yo lo tengo tan claro.
No sé si recordáis
El traje nuevo del emperador.
¿Quién se atreverá a señalar
que va desnudo? ¿Los niños
o los locos?
Er worden enigszins tegenstrijdige berichten verspreid.
Sommige mensen zwaaien sceptisch met hun handen.
Ik wil jullie iets zeggen:
in werkelijkheid is het voor mij ook niet zo duidelijk.
Ik weet niet of jullie je het herinneren
De nieuwe kleren van de keizer.
Wie zal durven beweren
dat hij naakt is? De kinderen
of de gekken?
III
Los pirómanos bailaban con el fuego
mientras se desplomaban los nidos
de las aves migratorias. De la revolución
nos separa un chispazo. Quizá nos olvidamos
la luz blanca encendida y por esto
fallezca un ángel inocente. ¿Pero mueren
los ángeles? ¿Pero son inocentes?
Lo habéis oído bien,
cuando menos se espera
muere un ángel.
De pyromanen dansten met het vuur
terwijl de nesten van de trekvogels
naar beneden stortten. Van de revolutie
zijn wij slechts een vonk verwijderd.
Misschien vergaten wij dat het witte licht is aangestoken
en zal daarom een onschuldige engel overlijden.
Maar sterven de engelen? Maar zijn ze onschuldig?
Jullie hebben het goed gehoord,
wanneer je het het minst verwacht
overlijdt een engel.
IV
El pintalabios hace
que el beso se intensifique,
pero tal vez estéis equivocados,
puede que demasiado cómodos
en la tibia impostura rebelde.
¡Me parece cosmética!
De lippenstift maakt
dat de kus intenser wordt,
maar misschien vergissen jullie je,
je voelt je te veel op je gemak
in de lauwe opstandige oplichterij.
Het lijkt mij cosmetica!
V
Voy a enseñaros las postales que compran los turistas.
Esto es exactamente lo que quiero deciros.
Dos niñas con vestidos tradicionales
no son un souvenir.
Fuera de foco abren sus manos
para pedir limosna.
Ik ga jullie de ansichtkaarten laten zien die de toeristen kopen.
Dit is precies wat ik jullie wil zeggen.
Twee meisjes met traditionele jurken
zijn geen souvenir.
Buiten beeld openen ze hun handen
om een aalmoes te vragen.
VI
Los viejos bulevares son la parodia de lo que fueron,
porque perdidos en sus aceras
nosotros ignoramos el valor de los pasos,
el precio de unas botas cosidas en Tailandia
por menores de edad.
Sencillamente nos da lo mismo,
con ellas los pies vuelan
y los modelos flotan en las pantallas de los dispositivos.
¿Acaso no sabemos quién le limpia la mierda
al chico pelirrojo?
«No quiero que me griten los hijos de la inmigración».
De oude boulevards zijn een parodie op wat ze waren
want verloren op de trottoirs
negeren wij de waarde van onze stappen,
de prijs van een paar laarzen vervaardigd in Thailand
door minderjarigen,
het maakt ons eenvoudigweg niets uit,
ze geven ons vleugels
en de modellen zweven over onze schermen.
Weten wij soms niet wie de kak schoonmaakt
van dat roodharige joch?
“Ik wil niet dat ze naar me schreeuwen die buitenlanders”.
VII
Pronto recordaremos las cúpulas, las torres
desmochadas, el viejo caserón que hacía esquina
sin el trino vivaz de los gorriones, al borde
del abismo de su extinción.
Las humaredas bajaron a los túneles del metro
y lamieron los muros. Esta mañana
hay polvo de oro en los párpados del revisor.
Spoedig zullen wij ons de koepels, de torens en kantelen,
en het oude herenhuis op de hoek herinneren zonder vlaggen
en het levendige getjilp van de mussen op de rand
van uitsterven.
De rookwolken daalden neer in de tunnels van de metro
en likten aan de muren. Deze ochtend
ligt er goudstof op de oogleden van de conducteur.